Ekainaren 17an bi urte bete ziren Igor Enparanek Abotsanitzen izenean Hondarribiko alkatetza hartu zuenetik. Bi urte horietan, gobernu-talde berriak berrikuntza, parte-hartze eta erritmo desberdineko diskurtsoaren bandera egin du. Hala ere, errealitatea konplexuagoa da: garai honetan egindako jarduera asko posible izan dira aurreko gobernuen lanari esker, eta agindutako politika egiteko moduak eslogan hutsetan geratu dira.

Egindako obrak: ondo egindako lanaren herentzia

Bi urte hauetan hirirako obra garrantzitsuak egin dira: San Nikolas zubia, Santiago kalea, Arrantzale auzoaren urbanizazioa edo Muliateko Gizarte Zerbitzuen gune berria. Horiek guztiak EAJren aurreko gobernuak proiektatu, aurrekontatu edo hasitakoak dira.

Hainbat esku-hartzeri dagokienez, Saindua Gaztelekuaren berrikuntza konplexua aurreko legegintzaldiaren amaieran hasi zen, eta bi urte geroago, urtebete baino gehiagoko atzerapenarekin, ez dakigu ezer gertatzen ari denari buruz eta udal gobernua aurrera egiteko egiten ari denari buruz. Eta ikusi dugu, halaber, nola jokatzen duen gobernu honek berritze- prozesu bat hastea egokitu zaionean: San Markos parkea izan da egin behar ez denaren adibidea. Lehenik suntsitu, gero informatzeko.

"Jasotako herentziari" dagokionez, gauza bera gertatzen da Udaleko langileak egonkortzeko prozesuarekin, duela urte batzuk hasi baitzen plantillak finkatzea ahalbidetu duen lanketa.

Abotsanitzek bere egiten ditu lorpen horiek, baina ez du aintzat hartzen aldez aurretik egin duen lana.

Parte-hartzea: diskurtsotik praktikara

Gobernu-taldeak behin eta berriz errepikatzen du orain gauzak beste era batera egiten direla, parte-hartze handiagoarekin. Baina esperientziak kontrakoa dio. Plan Orokorra edo terrazen ordenantza berria bezalako funtsezko prozesuetan, informazioa berandu entregatu da, aztertzeko denbora nahikorik gabe, eta oposizioko taldeekin lan egiteko espazio errealik sortu gabe. Eta hala eta guztiz ere, gure babesa eskatzen da. Ezin da parte-hartzeaz hitz egin aldebakarrez jarduten den bitartean, gehiengo absolututik haragoko adostasunak entzun edo eraiki gabe.

Bizikidetza: atzerapauso mingarriak

Lehen, elkarrizketarako eta akordioak bilatzeko guneak zeuden. Adibide on bat Bizikidetza Batzordea zen, hamarkada bat baino gehiagoz foro aktiboa izan zena, non alderdi guztiek, esfortzuz, gutxieneko akordioak lortzen zituzten memoria historikoan aurrera egiteko. Batzorde hori desegin egin da, egungo gobernuak ez duelako ezer adostu berdin pentsatzen ez dutenekin. Lehen, erabakiak adostasunez hartzeko gai ginen. Orain, ezker abertzalearen gehiengo osoz onartzen dira.

Alardeari eta urte askoren ondoren iritsi zen bizikidetza- eta errespetu-egoerari dagokienez, gatazka erabat suspertu da. Iaz hartutako erabakiek urteetan pazientziaz eraiki ziren zubi guztiak hautsi dituzte. Lehen loturak zeuden tokian, orain liskarra besterik ez da geratzen.

Bete gabeko promesak eta ageriko kontraesanak

Urteetan zehar, Abotsanitzek konponbideak eskatu zituen fronte askotan:

▼ Kiroldegia kudeaketa zuzenarekin

▼ Bidegorri sarea handitu

▼ Aparkalekurako plan bat

▼ Lorezaintza, garbiketa edo etxez etxeko laguntza bezalako zerbitzuak udaleratzea

Gaur, gauzak aldatzeko aukera dutenean, ez dute promesa horietako bat ere bete. Kiroldegiak kudeaketa zuzenik gabe jarraitzen du, kafetegia eta jatetxea itxita. Bidegorriak ez du metro bat ere aurrera egiten, aparkalekuak arazo izaten jarraitzen du, eta lorezaintzan, garbiketan edo etxez etxeko laguntzan lehiaketak egiten jarraitu dute, lehen bezala.

Eta etxebizitzan, alkatearen argazkiak dira ikusgarrienak, eraikitzaileekin eskua estutuz, alokairurako laguntzarik eta etxebizitza babestuetarako lurzoru-erreserba berririk gabe.

Hiri zikin eta permisiboagoa

Kudeaketa-ereduaren beste ondorio bat espazio publikoa hondatzea da. Gobernu honen agindu berrien arabera, garbiketa-brigadek astean behin baino ez dituzte kenduko pankartak, kartelak edo pintadak, eta horrek ageriko ugaritzea eragin du.

Oro har, hiri zikinagoa da, abandonatuagoa, eta udalak jarrera permisiboa du.

Garapenerako lankidetza: ahaztutako konpromisoa

Abotsanitzek sutsuki defendatzen zuen lankidetza-proiektuak babesteko beharra. Hala ere, 2023tik ez dute lankidetzarako udal dirulaguntzetarako deialdirik egin. Otsaileko osoko bilkuran mozio bat onartu zen laguntzen deialdia egiteko, bi ediziotan. Ekainaren amaieran, oraindik ez dakigu ezer.

Autokritikatik urrun dagoen gobernu autokonplazientea

Abotsanitzen kudeaketak eraldaketa-diskurtso sendoa du ezaugarri, baina autokonplazentzia- praktika. Beren aldaketa-kontakizun propioa sortzen dute, gauzak hobeto egiteko modu berriak. Baina egia esan, erabakiak elkarrizketarik eta adostasunik gabe hartzen dituzte, eta bi urte hauetako ekimen askoren jatorria PNVren lana da.

PNVtik oposizio arduratsua egiten jarraituko dugu, irmoa baina eraikitzailea. Hondarribiak gehiago merezi duela uste dugulako.